قبل از هر چه شفقّت به آن ها داشته باشید، باید نسبت به افراد گنهکار دلسوز بود و از هر راه مناسب برای هدایت آن ها استفاده کرد. گاه وظیفه امر به معروف و نهی از منکر است که شرائطی دارد و جهت آشنایی با شرائط آن به رساله مرجع محترمتان مراجعه کنید. و اگر نشد در این صورت نسبت به بی ایمانی اعضای خانواده وظیفه ای ندارید. امّا با اتخاذ شیوه تربیتی از ارشاد و اصلاح جوان ترها دریغ نکنید که در آینده آن ها مؤمن و با تقوا شوند، و از کنار بزرگترهای بی ایمان به راحتی بگذرید، گوئیا وجود خارجی ندارند. و از بحث های بیهوده بپرهیزید که عمرتان به تباهی می افتد.
ناگفته نماند که اگر رفتار خود ما زیبنده باشد، خود دعوت به خیر است، همیشه دعوت زبانی کارآمد و کارساز نیست که دعوت عملی گاه کارآمدتر است، چنان که حضرت صادق (علیه السلام) فرموده اند: "کُونُوا دُعاةَ النّاس بِغیرِ ألسِنَتِکُم" مردم را به غیر زبان هایتان یعنی با عمل دعوت کنید.
دکترآقاتهرانی