رایة الهدی

 گزیده ای سخنرانی حجت الاسلام محمودی را بخوانید:

_ بزرگترین هدف انسان ها در این دنیا این است که بتوانند با معبود خودشان و خدای خودشان ارتباط عمیق و درست برقرار کنند. برای ارتباط برقرار کردن با خداوند هم مکان دارای اهمیت است و هم زمان مهم است و در بین زمان هایی که وجود دارد ماه مبارک رمضان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

_ انسان باید اهمیت این نعمت را درک کند تا بتواند از آن بهره کافی را ببرد. برای دانستن آداب مناجات و سخن گفتن با پروردگار متعال یقیناً باید سر سفره اهل بیت(ع) نشست. وجود مقدس امیرالمؤمنین(ع) درباره قسمتی از فضائل ماه مبارک رمضان و مناجات خداوند در این ماه می فرمایند که شما روزه داران در ماهی قرار گرفتید که روزه در آن ماه بر شما واجب شده و نفس شما که در ماه های دیگر سال یک امر مباح غیراختیاری صرف است، در این ماه مبارک تسبیح و ذکر می شود. خواب انسان روزه دار عبادت است. تمام گناهان روزه داران این ماه آمرزیده است. صداهای روزه داران در ماه مبارک رمضان شنیده میشود و مسموع پروردگار متعال است.

_ انسان ها بر اثر گناه هایی که انجام داده و حجاب بین خود و خدا ایجاد کرده سخنش مسموع نیست. عنایت الهی در ماه رمضان که همه انسان ها مورد رحمت خداوند قرار می گیرند ویژگی این ماه را نشان می دهد. استجابت دعا در این ماه وعده خداوند متعال است.

_ خداوند به ملائکه می فرماید که این بنده و عبد من در دل شب با من خلوت کرده است شما شاهد باشید که تمام گناهانش را بخشیدم. انسان نیازمند  مناجات با خداوند است .  به طور طبیعی انسان دوست دارد که با انسان های بالاتر از خودش لحظاتی را خلوت کند. این نیاز فطری انسان است. انسان های غافل طعم مناجات با خداوند را نچشیده اند.

_ گاهی انسان حال نماز و دعا ندارد که باید علت یابی شود. در شب های قدر که خداوند این قطعه زمانی را در اختیار ما قرار داده عبادت هزار برابر سال می باشد. انسان ها یک سری خواسته ها و امیال های نفسانی دارند که نیازهای طبیعی وجود انسان است. این امیال اگر از حد خودش گذشت یعنی خطوط قرمز پروردگار را رد کرده است و همان هوای نفس می شود که انسان را به بدی می کشد.

_ اگر انسان در شبانه روز بیشتر توجه و یادش به خداوند باشد این همان مراقبه ای است که علمای ما ذکر می کنند. بیست و چهار گناه کبیره برای زبان ذکر شده است که مراقبت نسبت به این کلمات در روز مقدمه لذت بردن از مناجات شبانه است. خداوند می فرماید که خودم نفسش را به مناجات می کشم. عدم مراقبت در تمام شئون زندگی در عالم تکوین لذت را از انسان می گیرد. این به معنای کندن از دنیا نیست بلکه مراقبه است.

_ توفیقی که خداوند به ما داده در جلسه ذکر شرکت می کنیم و مناجات پروردگار را می کنیم تمام بستر برای تحقق وعده های الهی که قرآن نسبت به استجابت داده است مهیا می باشد. اگر انسان محروم شد خسارتی که از این محروم شدن حاصل می شود قابل جبران نیست. هر گناهی که در این دنیا مشاهده می کنید در رأسش حب دنیا می باشد.

_ جوانی و میانسالی و پیری اقتضای سن است و در تمام این مراحل باید انسان ارتباط خود را با پروردگار داشته باشد که وقتی این ارتباط برقرار شد انسان عبد واقعی است. عدم وجود پروردگار در قلب مؤمن در زمان گرفتاری خود را نشان می دهد. انسانی که حب دنیا دارد بیماری روحی دارد و از عبادتش لذت نمی برد. این بیماری روحی از هر بیماری جسمی خطرناک تر است. جسم در خاک متلاشی می شود ولی روحی که با سم گناه مسموم شد قابل درمان نیست.