رایة الهدی

گزیده ای از سخنان حاج منصور ارضی به نقل از قدیم الاحسان در شب اول ماه رمضان در مسجد ارک را بخوانید؛ 

*در ماه رمضان، هم این ماه مبارک باید سلامت باشد و هم انسان دراین ماه ، ازدعاهایی که هنگام روئیت ماه مبارک رمضان باید خوانده شود می‌توان چنین استنباط کرد که؛ این دعاها نشان می‌دهد که ماه رمضان برای عده ای سلامت نیست . لذادر دعای شب اوّل ماه که دعای امام جواد علیه السلام است ، نکات بسیار ارزنده ای وجود دارد که نشان می‌دهد اگر کسی از دام شیاطین ، طاغوتها و اذنابشان توانست فرار کند و به ماه رمضان راه پیدا کند ، امید است که بتواند به سلامت هم برود بیرون پس هم ماه رمضان باید از دست ما سلامت باشد و هم خودمان سلامت باشیم.

مقام شاکرین دردعای ورود به ماه رمضان

علمای دین ازجمله مقام معظم رهبری براین دعای شریف تاکید دارند.حضرت سجادعلیه السلام این دعا را با حمد خاصی آغاز نموده است: " اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى هَدانا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنا مِنْ اَهْلِهِ " باید توجه داشت ؛خود حمد برای هر کسی پیش نمی‌آید نمی‌شود برای کسی که خورده زمین بگویی الحمدلله ! حضرت فرمودند حمد و ستایش و سپاس خداوندی را که خودش ما را برای سپاس گذاری و حمد راهنمایی کرد ،اگر این "اهدنا الصراط المستقیم" را کمی شعبه شعبه کنیم می‌فهمیم که یک شعبه اش اجازه خدا برای شکر است یعنی اذان صبح که می‌گویند یک حمدی دارد ؛ " الحمد لله حمداً کثیراً فیه " می گوید سه مرتبه این حمد را بگو، خود این حمد گفتن مهم است ، حضرت با بیان این دعا اجازه می‌دهند ما این حمد را بگوییم " وَ جَعَلَنا مِنْ اَهْلِهِ، لِنَکُونَ لِاِحْسانِهِ مِنَ الشّاکِرینَ " این که اجازه حمد به ماداده شده که اهل حمد و شاکرین باشیم از احسان و نیکویی خداست در نتیجه ما از سپاسگزاران و حامدین قرار گرفتیم " وَ لِیَجْزِیَنا عَلى‏ ذلِکَ جَزآءَ الْمُحْسِنینَ " خداوند ما را بر آن قرار داده که برای سپاسگزاری از حمد نیکوکاران  برایشان پاداش قرار دهد. پس نشان می‌دهد کسی که حمد می‌گوید پاداش می‌گیرد اگر دیدیم حمدی نگفتیم و پاداشی هم نداشتیم معلوم می‌شود دربندگی خودمشکلی داریم.

درادامه، حمد بعدی این است: " وَالْحَمْدُ لِلَّهِ‏ الَّذى حَبانا بِدینِهِ وَ اخْتَصَّنا بِمِلَّتِهِ " حمدوسپاس خداوندی را که دین خود را به ما ارزانی داشت و ما را به ملت خویش یعنی اسلام اختصاص داد.

خضوع وخشوع دربندگی

در زمان حضرت موسی کلیم الله ، شخصی بساط عابدی پهن نموده و هفتاد سال به نماز و روزه گذراند و لحظه ای غافل نبود ، حاجتی از خدا خواست خدا عطا نکرد. نیامد بگوید این همه من عبادت کردم حاجتی از تو خواستم به ما ندادی به خودش نهیب زد اگر تو خیری داشتی حاجت روا می‌شدی هنوز در مسیر نیامدی! فرشته ای را خدا بر آن عابد نازل کرد که ای فرزند آدم این یک لحظه ای را که خود را کوچک شمردی و خود را در مقابل خواست خدا قرار ندادی برای خدا ارزش داشت و حاجت تو را می‌دهیم.

در کتاب عده الداعی از ابن فهد حلی در بحث دعا و مناجات و حال مناجات از حضرت امام باقر علیه السلام روایت است که؛ خداوند بر حضرت موسی علیه السلام وحی فرستاد که می‌دانی چرا تو را برای سخن گفتن با خود قرار دادم؟ موسی کلیم الله عرض کرد نه خداوندا نمی‌دانم ، خداوند فرمودند : ای موسی من بندگانم را زیر و رو کردم و کسی را نیافتم که در برابر من از تو خاضع‌تر باشد چرا که تو هر گاه نماز می‌خوانی چهره ات را به خاک می‌گذاری .

پس ببینید این خاندان بزرگ اهل بیت علیهم السلام که خود را فدای دین خدا کردند در واقع خود را فدای پیروان و خدا پرستان کردند که ما از دین خارج نشویم ولی ما در عمل این را قبول نداریم الان خودت را بسنج آنقدر که عشق به این تلفن همراه داری به این قرآن عشق می‌ورزی؟ داری خودت را از بین می‌بری آن وقت که این وسیله را نداشتی می‌آمدی مناجات چه می‌شد؟