رایة الهدی

به نقل از مهر، شعر این مرجع تقلید که در قالب "مسمط " سروده شده، بدین شرح است:

شُکر فراوان که از عنایت یزدان
بار دگر شد پدید نیمه‌شعبان
فخر زمین می‌کند به روضه‌ی رضوان
از قدم پیشوای عالم امکان
حضرت صاحب زمان ولیّ جهان‌بان

حجتِ بِن عسکری امام معظم
آن که نظام جهان به اوست منظم
پیشرو و پیشوای اکبر و اعظم
علّتِ غایی ز خلق عالم و آدم
سایه‌ی حق عین‌حق خلیفه‌ی یزدان

شمس ولایت بود به نور فِشانی
در طرب و شوق و ذوق عالی و دانی
ریزد از بهر طبع دُرّ معانی
از پی مدح خدایگانِ جهانی
حضرت مهدی امین قادر سبحان

حامی مستضعفان خلاصه‌ی ایجاد
آن‌که جهان را ز عدل می‌کند آباد
و آن که کَنَد ریشه‌ی جهالت و بیداد
محو نماید رسوم باطل و الحاد
قدرت حق نور حق یگانه‌ی دوران

مولد سلطان دین امام مبین است
مبدأ عصر جدید و دور نوین است
خرّم و بَهّاج آسمان و زمین است
محفل جشن وِلا بهشت برین است
عید سعید است و خلق خرّم و شادان

روز ظهورش بزرگ روز خدایی است
روز کمال عقول و جهل‌زدایی است
روز عدالت مآب و عدل نهایی است
روز فلاح و نجات و روز رهایی است
روز امان است و روز عزّت انسان
 

اشعار زير سروده هايي است از محمدرضا آغاسي و حميدرضا برقعي براي فضايل حضرت ابوالفضل است كه به مناسبت ولادت اين حضرت منتشر مي شود...

حميدرضابرقعي

ولادت امام زین العابدین (ع)

سلام عطر خوش دلپذیر سجاده

سلام دلبر سجده ، امیر سجاده

سلام سفره پر نعمت دعا خوانی

سلام سفره مهمان پذیر سجاده

سلام تازه شعر و شعور و احساسم

سلام تازه مریدی به پیر سجاده

چقدر دست مرام من از تو خالی شد

شبی که دور شدم از مسیر سجاده

ولادت سید الشهدا (ع)

 

باز از عرش غزل های مرا آوردند

شیشه ناب عسلهای مرا آوردند

باز آغوش در آغوش دلم را بردند

طعم شیرین بغل های مرا آوردند

باز "هم هیئتیان "من و جشن ارباب

باز هم بچه محل های مرا آوردند

باز هم کرببلا ، عشق ، زیارت ، ارباب

باز هم خیر العمل ها ی مرا آوردند

برای مشاهده تصویر در سایز اصلی روی آن کلیک نمایید. 

آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد

در زیر پای مرد خدا جا نماز شد

کعبه خودش میان جماعت به صف نشست

آمد امام قبله و وقت نماز شد

دریاچه های آتش نمرود خشک شد

باران گرفت و خاک زمین دل نواز شد

کم کم نگاه رود به دریا رسیده بود

چون پستی و بلندی دنیا تراز شد

آئینه ای که قدّ خدا ایستاده بود

پا بر زمین نهاد و زمین سرفراز شد

دیگر خدا برای زمین نامه می نوشت

با آن کبوتری که رسول حجاز شد

امشب همه به خاطر روی گل علی

صَلّوا علی النّبی و صلّوا علی علی

27 رجب مصادف است با زمان درخشيدن ستاره‌اي كه ماه مجلس شد و جان  بشر را به سوي رحمت، رأفت و پاكي رهنمون گشت....

خانه‌های آن كسانی می‌خورد در، بیشتر
كه به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر

عرض حاجت می‌كنم آن‌جا كه صاحب‌خانه‌اش
پاسخ یك می‌دهد با ده برابر بیشتر

گاه‌گاهی كه به درگاه كریمی می‌روم
راه می‌پویم نه با پا، بلكه با سر، بیشتر

زیر دِین چارده معصومم اما گردنم
زیر دِین حضرت موسَی‌بن‌جعفر بیشتر

گردنم در زیر دیِن آن امامی هست كه
داده در ایران ما طوبای او بر، بیشتر

آن امامی كه «فداكِ» گفتنش رو به قم است
با سلامش می‌كند قم را معطر بیشتر

بقیه در ادامه مطلب....

عشق تا بر دل بیچاره فروریختنی است
دل اگر کوه، به یکباره فرو ریختنی است

خشت بر خشت برای چه به هم بگذارم
من که می دانم دیواره فروریختنی است

آسمانی شدن از خاک بریدن می خواست
بی سبب نیست که فواره فروریختنی است

از زلیخای درونت بگریز ای یوسف
شرم این پیرهن پاره فروریختنی است

هنر آن است که عکس تو بیفتد در ماه
ماه در آب که همواره فروریختنی است

فاضل نظری

زندان صبر بود و هوای رضای او

شوقش کشیده بود به خلوت سرای او

زندان نبود،چاه پر ازکینه بود و بس

زنده به گور کردن آیئنه بود و بس

زندان نبود یک قفس زیر خاک بود

هر کس نفس نداشت در آنجا هلاک بود

زندان نبود ، کرب و بلای دوباره بود

یک قتلگاه مخفی پر استعاره بود

زندان نبود یوسف در بین چاه بود

زندان نبود گودی یک قتلگاه بود

زنجیر بود و آینه بود و نگاه بود

تصویر هر چه بود،کبود و سیاه بود

زنجیر را به گردن آیینه بسته اند

صحن و سرای آینه را هم شکسته اند

بقیه در ادامه مطلب.....

جناب آقای نوازنی زمزمه های برپایی یکی از بزرگترین فعالیت های شعری استان البرز تحت

مطرح استان و شاعران توانمند حوزه ی آیینی کشور چه انتظاری از این اتفاق شعری دارید؟

این یک اتفاق خوب است اگر تمام آنچه را که برگزار کنندگان این سالیانه در پی اش هستند

محقق شود .دعوت شاعران مطرح استان از هر طیف و سبک و زبان و... فارغ از نگاه هایی

که شاعران را طرد می کند و با انگیزه ی رونق وضعیت شعری استان البرز حرکت خوب و

ارزشمندیست .این فضا باید آنقدر امن و به دور از بازی های گروهی و سبکی باشد که

فرصت شکوفایی اندیشه های جدید شعری و زبانی را بدهد و شاعرانی که تا کنون به دلایلی

خود را از عرصه های شعری کنار کشیدند نسبت به این کار اقبال نشان بدهند.

سخن یا پیشنهاد پایانی شما؟

در زمینه ی شعر آیینی طرحی رو می خواهم مطرح کنم که امیدوارم مسئولین به آن جدی نگاه

کنند ،ما جلسات شعری موفقی در کشور داریم شب شعرهای آیینی که نه تنها در میان شاعران

جای خود را باز کرده بلکه باعث گرایش مخاطب عام ،مردم عادی، نیز شده است ،به عنوان

نمونه شب شعر عاشورای شیراز و ...چقدر خوب و ارزشمند هست که با برنامه ریزی دقیق

در استان البرز و با هدف اقبال مردم به سمت شعر آیینی و نهادینه شدن آن و انسجام شاعران

چنین اتفاقی در کرج و استان رخ بدهد یک برنامه ی بلند مدت و دقیق که علاوه بر یک

حرکت ادبی_ آیینی ،یک مجلس فراگیر مذهبی و سنتی نیز خواهد بود و امید است که با حمایت

مالی و معنوی مسئولین به زودی شاهد این رخداد باشیم .

بسم الله...
امشب هوای باغ نگاهم بهاری است
واژه به واژه کار دلم بیقراری است
باران و رود و چشمه و دریا قلم شدند
برگ درخت و بال ملک دفترم شدند
بیتابم امشب و تب شعری گرفته ام
با جمع شاعران شب شعری گرفته ام
.
.
.
سعدی! نگاه کن به رخش باز جان بگیر
ازباغ های نخل علی ((بوستان )) بگیر
حافظ! بیا و شاعر این بارگاه باش
یعنی((غلام شاه جهان باش و شاه باش))
پژواک بی نهایت خورشید نور او
ای مولوی زشمس جمالش بگو بگو...
((شیر خدا و رستم دستانم آرزوست))
چون نام رستم آمده اینبار وقت اوست
فردوسی! از شکوه نبردش چه دیده ای
آیا شجاعت علوی را شنیده ای؟!
قطبین عالم است سر تیغ ذوالفقار
از ضربه های دستش ((لا یمکن الفرار))
نیما! برای پیرهنش شعر نو بگو
از سادگیش از نمک و نان جو بگو
اواز هجوم زخم زبان خون به دل شده
سهراب! در مسیر علی آب گل شده
قیصر! میان کوچه علی سر به زیر شد
عمر گلش بگو چقدَر زود دیر شد...
مجید تال

بسم الله

مولای ما نمونهء دیگر نداشته است

اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم فکر می کنم

این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی

آیینه ای برای پیمبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود

شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب در قلعه کنده است

انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود

یا جبرِییل واژه ی بهتر نداشته است

چون روز روشن است که در جهل گمشده است

هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است

این شعر استعاره ندارد برای او

تقصیر من که نیست برابر نداشته است

سید حمیدرضا برقعی

شبی دیدم تو را که آیه بودی
و با آیینه ها همسایه بودی
کنار نخل های نور بودی
تو هم موسای کوه طور بودی
به راه افتادی و من می دویدم
صدای پای باران می شنیدم
تو باران بودی و سجاده بودی
به پای خیمه ای افتاده بودی
درون خیمه یک مهتاب بود و...
دو چشم خیس تو بی تاب بود و...

***
رسیدی و تو را خوشحال کردند
به گرمی از تو استقبال کردند
دگر چشم من اینجا را نمی دید
که قطره عمق دریا را نمی دید
ولی قول وغزل را می شنیدم
و طعمی از عسل را می چشیدم
شنیدم که تو را رهبر صدا زد
تو را هم مالک اشتر صدا زد
تو هم گفتی : که همراز تو هستم
قبولم کن! که سرباز تو هستم

***

و می فرمود: باید باشی ای مرد!
اگر ما نیستیم؛ اما تو برگرد
تو برگرد و کنار ایل ما باش
نماد انتظار ایل ما باش
تو باید باشی و مردم بدانند
که با عشق به تو ندبه بخوانند

یادتان هست نوشتم که دعا می خواندم
داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم

از کلامت چه بگویم که چه با جانم کرد
محکمات کلمات تو مسلمانم کرد

کلماتی که همه بال و پر پرواز است
مثل آن پنجره که رو به تماشا باز است

کلماتی که پر از رایحهً غار حراست
خط به خط جامعه آیینهً قرآن خداست

عقل از درک تو لبریز تحیر شده است
لب به لب کاسهً ظرفیت من پر شده است

همهً عمر دمادم نسرودیم از تو
قدر درکِ خودمان هم نسرودیم از تو

من که از طبع خودم شکوه مکرر دارم
عرق شرم به پیشانی دفتر دارم
 

بقیه در ادامه مطلب....

باید از فاطمه اجازه گرفت

تا که نام تو را ترنم کرد

باید آری برای ذکر شما

یا وضو داشت یا تیمم کرد

گر چه خون کرده اند بعضی ها

دل القاب آسمانی را

ولی این ماه صاحبی دارد

که زمین می زند کسانی را -

 که جسارت به آسمان کردند

آسمانی که عالم اسماست

نام هایی که آسمان هم گفت:

ذکر اسمائشان "و ما احلی "است

 گرچه آغاز شعر امشب را

گله از دست ناکسان کردیم

بگذریم ماه ، ماه علی است

به علی واگذارشان کردیم

متن کامل شعر در ادامه مطلب....

بــه ســر مى پــرورانــم مــن هــواى حـضـرت باقر

بـه دل بـاشـد مـرا شـوق لـقــاى حـضــرت بــاقــر

ز عشقش جان من بر لب رسيده ، كَس نمى داند

كه نبود چـــاره ســاز من سواى حـــضــرت بــاقــر

چــنـان بـگـرفته صـيت عـلميش آفــاق را يـك سـر

كه پـيـچـيـده در ايـن عـالم صـداى حـضـرت بــاقـــر

پـيـمـبـر گـفـت بـا جـابر، كـه خـواهى ديـد بـاقـر را

سـلام از مـن رسـان آن گـه بــراى حضـرت بــاقــر

سؤ الاتــى كـه از وى كــرد دانـشـمـنـد نـصــرانى

جـوابـش را شـنـيـد از گـفـتـه هاى حـضـرت بـاقــر

مسلمان گشت راهب،ناگهان در مـحضـر آن شـه

مـنــــوّر شـد دل او از ولاى حــضـــرت بـــاقــر

بـه رسـتـاخـيز گـر خواهى نجات از گرمى محشر

بـــرو در ســايــه ظــلّ همــاى حـضـرت بـاقــر

جـلال و شــأن قـــدر آن امــام پــاك بـــازان را

نمى دانــد كــسى غـيــر از خــداى حـضـرت بــاقر

بال كسی به اوج هوایت نمی رسد

حتی ملك به گرد دعایت نمی رسد

دسـتان آسمان به بلنـدای آسمان

بر خاك ریشه های عبایت نمی رسد

آقا بدون نور تو حتی فرشته هم

گمراه می شود به هـدایت نمی رسد

تو چهارمین علیِّ سریر ولایتی

درك زمین به فهم ولایت نمی رسد....

بقیه در ادامه مطلب

نخواهد از نفس افتاد این عشق

که از هادی به قلب عاشقان است

به کوری دو چشم آن حقیری

که از فرط حقارت بد دهان است

به هر دیوار این دنیا نوشتیم

نقی زیباترین نام جهان است
 

بقیه در ادامه مطلب.....

به نقل از مهر، شعر آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی به نام "برهان رسول" به شرح ذیل است.

ای سـیّده زنـــــان عـالم‌ /‌ ای مــــــلک حـیا تو را مسلّم

ای‌ کـــاخ رفیــع دین اسلام / از هــمّت و کوشش تو محکم

ای والــــیه ولایت دیــن / ای‌ صـــاحب عزّ و مجد و تمکین

ای بــعد نبیّ و شـــاه مردان / بـــیت الغزل کــتاب تـکوین
.

.

.بقیه این سروده زیبا در ادامه مطلب

دری به سمت حیاط تجلی اش وا کرد

سپس نشست و خودش را کمی تماشا کرد

و آن همه عظمت را کمی به نور کشید

و نور را به تجسم کشید و انشا کرد

سپس واشرقت الارض و سما نوشت

و بر زمین و زمان آیه آیه املا کرد

.....

نقل شعر از وبلاگ حسینیه خدا.بقیه در ادامه مطلب