عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
الان شما به عنوان یک شاعر مهمترین مأموریت شعر آیینی را چه می دانید.
من مهمترین مأموریت شعر آیینی را بیان درست معارف و معرفت افزایی می دانم.
به نظر شما شعر آیینی در این مسیر در حال حرکت است؟
حرکت خیلی ضعیف و کندی دارد.بعضی وقت ها به یک کج راه هایی هم می رود.ما باید جلوی آن را بگیریم. ما اگر باب نقدی به روی خودمان را باز نکنیم، کسان دیگری که با اصل این دستگاه مشکل دارند باب نقد را باز می کنند.روشن فکرهایی که اصل عزاداری، اصل اشک گرفتن برای امام حسین را قبول ندارند.در این صورت ریشه این مسئله را می زنند. پس اگر ما خودمان به این سمت برویم که مثلاً شعر آیینی را نقد کنیم، به نظر من جلوی خیلی از خطرات را خواهیم گرفت.
بیشترین تأکید آقا در دیدار مداحان بحث انتخاب شعر و کامل شدن شعر آیینی است. شما فرمودید که رغبتی نمی کنید که شعر شما در محافل خوانده بشود.البته این یک نظر شخصی است. فکر نمی کنید که این باعث فاصله افتادن بین شعر خوب و مداح باشد؟
بستگی دارد که رغبت را شما چگونه تفسیر کنید. من تلاش می کنم که شعرم ویژگی یک شعر خوب شیعی را داشته باشد.خب حالا آن مداح است که باید بیاید از این استفاده کند.رغبت را اگر این طور معنا کنیم که من بروم بگردم ببینم مردم چه می پسندد، یعنی به پسند مردم و پسند مخاطب شعر بگویم نه من هیچ وقت این کار را نمی کنم. فردای قیامت باید جواب پس بدهم.ما کجای دین داریم که به پسند مردم کار کنیم.پس رسالت ما چه می شود. ما آموزه های دینی را داریم و باید مردم را بر اساس آن رشد بدهیم.
اگر به سراغ مداحان برویم آسیب را از طرف شعرا می بینند و شما هم می گویید آسیب کار از جانب مداحان است. یعنی همیشه در زمین مقابل توپ را می اندازند.
اشکالی ندارد. من همیشه یکی از پیشنهادهایم این بوده که یک جلسات مشترکی بین مداح و شاعر درست بشود و بنشینند و رایزنی و فکر کنند.
شما پیگیری کردید که درست شود؟
بله در حد خودمان با بعضی از مداحان قم جلساتی تشکیل داده ایم.
می توانم بپرسم با چه کسانی؟
مثلاً آقای سلحشور،جلسات هم اندیشی داشتیم با بعضی از شعرا و ایشان هم بودند و حتی راجع به بعضی نوحه هایی که ایشان خوانده بودند بحث کردیم و دوستان هم هر خدمتی که توانستند انجام دادند. ما که نمی خواهیم به جنگ برخیزیم.ولی من شاعر می توانم به مداح بگویم که شعر من بر اساس این منطق ها شعر خوبی است و موازین اخلاقی را دارد. مداح هم می تواند شعر شما را نقد کند. اشکالی ندارد.نه اینکه بگوید این شعر به درد ما نمی خورد.یا اینکه نمی شود این را در هیئت خواند. این نمی شود را از کجا آورده ایم. یا اینکه من یک شعری می خواهم که مردم خودشان را در بیت اولش بزنند.بعضی از شعرها زبان حال است و بعضی زبان حال هم نیست وساختگی است در واقع روضه سازی است. بعضی شعرهای قدیمی بوده که به مداحی دادم می گوید من حوصله ندارم چون اولش باید یک مقدمه ای بچینیم و مثلاً شب پنجم محرم فصل این مقدمه چینی ها نیست.آقا می فرمودند که در قدیم که ما مشهد منبر می رفتیم، بعضی از هیئت دارها می گفتند که روزعاشورا شما منبر به آن معنا نروید، بیشتر ذکر مصائب باشد و روضه و مقتل بخوانید. بعد ایشان می فرمودند که من تأسف می خوردم که شیعه یک همایش بزرگ در سال دارد که آن هم روز عاشورا است. مهمترین حرفهایش را باید جمع کند و روز عاشورا بزند.من خودم یک پوشه جدا دارم برای شب عاشورا، روز عاشورا، شب تاسوعا و روز تاسوعا و هر مطلب خوبی را در سال پیدا می کنم آن را به پوشه منتقل می کنم. چون مهم است. چون بعضی ها هم که نماز نمی خوانند درآن روزها هیئت می آیند.در آن روز به جای گفتن حرفهای مهم،از اول تا آخر روضه می خوانیم که این همان مداحی پاکستانی است.با گفتن عباراتی مانند امروز در حال خودمان نیستیم به سمت ادبیات جنون مندی پیش می رویم.همان طوری که امام حسین حرفهای مهم اش را در روزعاشورا زد ما هم باید حرفهای مهم را در این روز بزنیم.اگر دوست داریم که این طوری عزاداری کنیم می توانیم فردای عاشورا در یک جلسه خصوصی به این صورت عزاداری کنیم.که این منافاتی ندارد.
معمولاً صحبت های که از جانب حضرت آقا مطرح می شود، جریان ساز می شود. یکی از بانیان جلسه شعر آیینی بیت رهبری شمایید. طرح این برنامه از کجا بوده است.اصلاً علت طرح این فضا چه بوده است؟
احساس ما این بود که امروز شعر آیینی یک نیاز مبرم است و شاید تأثیرگذارترین جنبه های شعر است. بعضی وقت ها شعر مکتوب است ، مانند شعر عاشقانه و شعر دفاع مقدس که بعضی از این مجموعه های شعر منتشر می شودبا تیراژ 3000 که این هم معمولا خود شعرا مجموعه های شعری همدیگر را می خرند.یعنی شعر در جامعه وارد نمی شود برای این که وارد جامعه شود باید دست کم تیراژ 100000باشد.وقتی تیراژ سه هزار تا است یعنی سه هزار اهالی ادب و علما و شعرا و معدود دوستاران شعر مخاطبند. اما در شعر آیینی این طور نیست. چون مکتوب است. یک وقتی یک غزل را یک مداح در مهدیه تهران می خواند با پنج هزار مخاطب و سی دی این وارد بازار می شود و ممکن است که هزاران نفر را تحت تأثبر قرار بدهد. این است که در واقع به نظرم آمد که نیاز به یک سیاست گذاری است و باید از رهنمودهای آقا هم استفاده شود و ایشان بعد از شنیدن دلایلمان پذیرفتند و دیدار شکل گرفت.
مجمع شاعران اهل بیت محصول این جلسه بود یا کلنگش قبلاً زده شده بود؟
محصول این جلسه بود خیلی از تشکل های شاعران بیشتر بعد از این دیدار یا مقارن با این دیدار و یا تقویت آنها بعد از این دیدار بود.
نگاه شما به مجمع شاعران اهل بیت بیشتر نگاه سازکاری و هویتی صنفی بوده یا جهت دیگری را دنبال می کردید؟
نگاه اول این بود که مجمع محلی باشد که بتواند فعالیت هایی که در عرصه شعر آیینی و شعر اهل بیت در کشور رخ می دهد سامان دهی کند و بیشتر کار ستادی کند تا کار صفی.
شکلی از مهارت ادامه پیدا کرده از گذشته و الان متمایز شده که آن هم این است که شاعران مداح و مداحان شاعر.هویت اجتماعی بین اهل محافل مذهبی شکل گرفته است. شاعری که مداح خوبی است و مداحی که شعر خوب می گوید. ظهور این به چه صورت است؟
از قدیم هم بوده. کسانی که هم صدای خوبی داشته اند و هم شعر می گفتند.بعضی از آنها ابتدا شعر می گفتند و بعد وارد مداحی شدند به طوری که می گفتند با نیمچه صدایی که داریم شعر را خودمان بخوانیم و عواید مادی و معنوی آن به خودمان برگردد. ولی بعضی از آنها ابتدا مداح بودند و بعد شعر می گفتند و آنها می گفتند که به جای اینکه از این شاعرها شعر بگیریم خودمان هم می توانیم چند بیتی را بگوییم. و بعضی از آنها موفق هم بودند.انگیزه ها متفاوت بوده است.
به نظر شما این اتفاق خوشایندی است در عرصه شعر.
خب این اتفاق تازه ای نیست و از قبل بوده است.
ادامه این قصه به کجا می رسد؟تبلیغ این فضا مؤثر است؟
این محافل جنبه های مردمی دارد و نمی شود محدود کرد و بگوییم شعرا از این به بعد کمتر به این سمت بروند و با دستورالعمل نیست. اما هیجان مداحی برای خیلی از شعرای ما زیاد است.من معتقدم که هر کدام از اینها می توانند خدمت کنند و منافاتی ندارد که کسی بتواند در دو عرصه خدمت بکند.ولی امروزه به دلیل تخصصی شدن موضوعات اگر در یک عرصه فعالیت کنند رشد دوچندانی پیدا می کنند.
شعرهای شما جوششی است؟
نه خیلی از آنها کوششی است. خیلی قائل به تقسیم بندی جوششی و کوششی نیستم.یک وقت هایی در محیط قرار می گیرم و شعر بیشتر می گویم.ولی زمانی کمتر در فضا هستم و کمتر.
معمولاً برای خودتان آنی درست می کنید و شعر می گویید یا نه؟
نه. من چون بحث و درس طلبگی دارم، خیلی وقت ها با کمی فرصت مواجه هستم.شاید اگر صرفاً به شعر می پرداختم رشد بیشتری داشتم.خب طلبگی هم اقتضاعاتی دارد. به همین دلیل شعر بیشتر جنبی بوده است.
در شعر آیینی در شعبه هایی که تقسیم کردید مرثیه، شعر روز، علما و مراجع ، اصحاب، تابعین و غیره ، خودتان بیشتر دوست دارید در چه زمینه ای شعر بگویید؟
بیشتر مدح و مرثیه است.
بیشتر برای کدام معصوم؟
اغلب برای حضرت زهرا(س) و ایام فاطمیه و عاشورا در شعرهایم پررنگ است.
خودتان شعرهایتان را زمزمه می کنید؟
نه حافظه خوبی ندارم و معمولاً شعرهایم را حفظ نیستم.
